Η βιομηχανία τροφίμων βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή. Οι πιέσεις είναι παντού: Η κλιματική αλλαγή μειώνει τις αποδόσεις των καλλιεργειών, ο πληθωρισμός εκτινάσσει τις τιμές βασικών πρώτων υλών και οι νέες διατροφικές τάσεις αναδιαμορφώνουν τη ζήτηση. Κι όμως, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη της PwC, ο μεγαλύτερος κίνδυνος ίσως δεν βρίσκεται σε εξωτερικούς παράγοντες, αλλά μέσα στις ίδιες τις επιχειρήσεις: Στη δομή τους.
Σχεδόν οι μισοί επικεφαλής μεγάλων εταιρειών καταναλωτικών αγαθών (CPG) δηλώνουν ότι δεν πιστεύουν πως η επιχείρησή τους θα μπορέσει να επιβιώσει την επόμενη δεκαετία, εφόσον διατηρήσει την τρέχουσα μορφή της. Παράλληλα, το 29% παραδέχεται ότι δεν σχεδιάζει να προχωρήσει σε καμία σοβαρή αναδιάρθρωση. Η αδράνεια αυτή μετατρέπεται σε υπαρξιακό ρίσκο για έναν από τους πιο κρίσιμους κλάδους της παγκόσμιας οικονομίας.
Το χάσμα μεταξύ αριθμών και λειτουργίας
Ένα από τα πιο ανησυχητικά ευρήματα της PwC αφορά τη σχέση ανάμεσα στον τρόπο με τον οποίο οι εταιρείες παρουσιάζουν τα οικονομικά τους στοιχεία και στον τρόπο που είναι οργανωμένες. Περισσότερο από το 60% των εταιρειών δηλώνει ότι τα οικονομικά τους δεδομένα αποτυπώνονται με διαφορετική λογική από αυτήν που καθορίζει τη λειτουργική τους δομή. Αυτό οδηγεί σε αποσπασματικές ροές πληροφορίας και σημαντικές καθυστερήσεις στη λήψη αποφάσεων.
Για να συνταχθεί μια ενοποιημένη οικονομική αναφορά, απαιτείται συχνά η συγκέντρωση δεδομένων από διαφορετικές γεωγραφικές αγορές ή επιχειρησιακές μονάδες – μια διαδικασία χρονοβόρα, δαπανηρή και συχνά αναξιόπιστη.
«Ο παραδοσιακός διαχωρισμός ανάμεσα στα οικονομικά στοιχεία μιας εταιρείας, τις πωλήσεις και τις λειτουργίες δεν ανταποκρίνεται πλέον στις ανάγκες της εποχής», εξηγεί η Κάρλα ΝτεΣάντις, εταίρος στην PwC. Και προσθέτει: «Αν θέλω να κινηθώ με ταχύτητα φωτός μέσα σε ένα δυναμικό και συνεχώς μεταβαλλόμενο καταναλωτικό περιβάλλον, χρειάζομαι καλύτερο τρόπο διαχείρισης. Διαφορετικά, πολλές εταιρείες δεν θα είναι βιώσιμες ούτε σε πέντε χρόνια από τώρα».
Η πίεση των καταναλωτικών τάσεων
Οι αλλαγές στη συμπεριφορά των καταναλωτών κάνουν το πρόβλημα ακόμα πιο οξύ. Οι παραδοσιακοί «γίγαντες» των επεξεργασμένων τροφίμων βλέπουν το κοινό τους να μειώνεται, καθώς όλο και περισσότεροι καταναλωτές στρέφονται σε πιο υγιεινές επιλογές, όπως τα φρέσκα προϊόντα, τα φυτικά τρόφιμα και οι εναλλακτικές πρωτεΐνες.
Ο Κλάιβ Μπλακ, διευθυντής της Shore Capital, σημειώνει ότι οι εταιρείες τροφίμων καλούνται να αποφασίσουν: Θα συνεχίσουν να στηρίζονται στην κυριαρχία τους σε αγορές που συρρικνώνονται ή θα επανασχεδιάσουν τα χαρτοφυλάκιά τους, επενδύοντας σε brands που ανταποκρίνονται στις νέες ανάγκες;
Το δίλημμα είναι κρίσιμο, καθώς ταυτόχρονα ο πληθωρισμός και οι αναταράξεις στις εφοδιαστικές αλυσίδες αυξάνουν τα κόστη παραγωγής. Όσο οι καταναλωτές ζητούν διαφορετικά προϊόντα, τόσο οι παραδοσιακές δομές δυσκολεύονται να προσαρμοστούν.
Η κουλτούρα ως εμπόδιο
Πέρα από τα οργανωτικά διαγράμματα, το μεγαλύτερο εμπόδιο μπορεί να είναι η ίδια η κουλτούρα. Ο Λούις Μπέντγουελ από το Future Food Movement τονίζει ότι σε πολλές επιχειρήσεις επικρατεί «συνεχής απογοήτευση», καθώς τα συστήματα δεν υποστηρίζουν πραγματικά αυτό που χρειάζεται για να προχωρήσει η εταιρεία. Η λεγόμενη «πολιτισμική αδράνεια» εμποδίζει την αλλαγή. Ακόμα και όταν αναγνωρίζεται η ανάγκη, οι ηγεσίες περιορίζονται σε παρουσιάσεις και στρατηγικά σχέδια χωρίς αντίκρισμα. «Η αλλαγή δεν προκύπτει από slides», λέει χαρακτηριστικά. «Πηγάζει από ηγέτες που δουλεύουν διατμηματικά, δημιουργούν κοινή ιδιοκτησία από το εμπορικό τμήμα μέχρι τη βιωσιμότητα και κινητοποιούν τους ανθρώπους εκ των έσω».
Η «εσωτερική κινητοποίηση» –η ενεργοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού με τρόπο συλλογικό και ευέλικτο– μπορεί να αποτελέσει καταλύτη. Όταν συμβαίνει, οι εταιρείες όχι μόνο κινούνται πιο γρήγορα, αλλά δημιουργούν και κουλτούρες που προσελκύουν ταλέντα και βελτιώνουν τη συνολική απόδοση.
Ο δρόμος της «διάσπασης»
Πώς μπορεί, όμως, να μοιάζει το μέλλον; Η PwC υποστηρίζει ότι η απάντηση βρίσκεται σε μια ριζική αναδιάρθρωση, μια «διάσπαση» των παρωχημένων δομών. Αυτό σημαίνει:
- Υιοθέτηση disruptive τεχνολογιών, όπως η Agentic AI, που επιτρέπουν ταχύτερη ανάλυση δεδομένων και ευέλικτη λήψη αποφάσεων.
- Νέες μορφές συνεργασιών, πέρα από τις παραδοσιακές στρατηγικές συμμαχίες, με ευέλικτες και καινοτόμες συνέργειες, που ανοίγουν δρόμους σε νέες αγορές.
- Ολιστική λειτουργία: Όχι ξεχωριστά τμήματα, που ανταγωνίζονται για πόρους, αλλά διαλειτουργικές ομάδες, που δουλεύουν με κοινό στόχο.
- Αναπροσαρμογή χαρτοφυλακίου, με στόχο προϊόντα που ανταποκρίνονται στις νέες προτιμήσεις των καταναλωτών και στη στροφή προς υγιεινή και βιώσιμη διατροφή.
Δομή όπως οι ζωντανοί οργανισμοί
Η δομή μιας εταιρείας μοιάζει με τα κύτταρα ενός ζωντανού οργανισμού: Η θέση και η αλληλεπίδρασή τους καθορίζει την υγεία του συνόλου. Όταν η δομή είναι ξεπερασμένη, το σύστημα παύει να λειτουργεί ομαλά και καταρρέει. Σε αυτό το πλαίσιο, η PwC προειδοποιεί ότι χωρίς βαθιές τομές, πολλές επιχειρήσεις τροφίμων μπορεί να μη σταθούν όρθιες ούτε την επόμενη πενταετία.
Πηγή: ypaithros.gr | Συντάκτης: Διαμαντόπουλος Χρήστος
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του energy942.gr (φωτογραφίες από διαδίκτυο).
