Published on Δεκέμβριος 16th, 2019 | by Energy Radio 94.2

Ανδρέας Παπαδήμας – «Πρωινό αντίο»

Κυκλοφορεί από την B-otherside records το δεύτερο single από τον νέο κύκλο τραγουδιών του τραγουδοποιού Ανδρέα Παπαδήμα. Δύο μήνες μετά το ντουέτο «Σαν να μη ξέρουμε τον έρωτα» που ερμήνευσε με την Ιωάννα Κωτσαρέλη, έρχεται ένα νέο τραγούδι με τίτλο «Πρωινό αντίο». Τη μουσική και τους στίχους υπογράφει ο ίδιος.

ΠΡΩΙΝΟ ΑΝΤΙΟ

Που να σε ψάξω;
Μπερδεύομαι σε λύπες και θυμούς
Πόσο να φωνάξω;
Δεν ξέρω αν μ’ ακούς
Οι φωτογραφίες ξεγελάνε τον καιρό
Κι εγώ στηρίζομαι σ’ αυτά που δεν μπορώ

Την απουσία δεν νικούν οι αναμνήσεις
Την απουσία την νικάς αν γυρίσεις
Μα δεν θα γυρίσεις
Και πως να ‘ρθω να σε βρώ;
Αφού όσα άφησες όλα είναι εδώ

Σ’ αγαπώ
Κι αν ξέχασα να σ’ το θυμήσω
Κι αν πρόλαβα να σου το πώ
Πάλι σ’ αγαπώ
Ποιές στιγμές χαμογελούνε και για ποιές θρηνώ
τώρα που μετράω το κενό;
Δεν ξέρω τι είναι ψέμα και τι αληθινό
Στο πριν και στο μετά ανάμεσα πονώ

Μια πόρτα ανοιχτή
Και μιά αίσθηση βαθιά μου που διαρκεί
Σαν τον ήχο απ’ την ευθεία τη γραμμή
Διαπραγματεύομαι το τώρα κι απορώ
Πως λέγεται το αντίο;
Πως λέγεται το αντίο ένα πρωινό;

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ:
«Οι απουσίες γίνονται σύννεφα στον ουρανό των ψυχών. Και οι λύπες σταγόνες βροχής. Κάποιες φορές, στέκομαι κάτω απ’ το υπόστεγο των αναμνήσεων και ξεδιπλώνω τον όγκο της επιθυμίας να ξαναείχα ότι δεν είναι πια εδώ. Για να νικήσω την παντοδυναμία του οριστικού τέλους, που φέρνει απόγνωση. Όμως δεν νικάω. Οι ανώτερες δυνάμεις δεν ανήκουν στους θνητούς. Ούτε στους ευαίσθητους. Η εσωτερική ασφάλεια που διαμορφώθηκε με συγκεκριμένες συνθήκες, τώρα μένει μετέωρη.
Στο εξής, για να ισορροπώ στο τεντωμένο σχοινί των συναισθημάτων, θα αφιερώνω τις συζητήσεις μου. Θα αφιερώνω το παρελθόν μου. Θα αντιστέκομαι στην απουσία. Με γέλιο. Και με δάκρυα. Και θα επιστρέφω αγάπη εκεί στους παράλληλους κόσμους, από την ίδια που εισέπραξα. Παντοτινή.
Κάθε φορά που θα βρίσκομαι στο κατώφλι του 13/12 θα αναβιώνω την γνωριμία με τους αποχωρισμούς. Θα βάζω να παίζει μέσα μου ετούτο το τραγούδι της ψυχής μου, για να ακουστεί το μήνυμα εκεί μακριά. Και θα συνειδητοποιώ πως δεν είμαι πια παιδί. Και πως τίποτα πια δεν είναι ίδιο εδώ.
Θα ξαναβρεθούμε, πιο ‘κει.»