Ποια είναι η διαφορά μεταξύ γονικής επιμέλειας και κηδεμονίας;

Το οικογενειακό δίκαιο είναι ένας περίπλοκος κλάδος και όταν πρόκειται για τη φροντίδα και την επιμέλεια ενός παιδιού, οι νομικοί ορισμοί και οι διατάξει μπορεί να προκαλέσουν σύγχυση. Πολλοί άνθρωποι συνδυάζουν την επιμέλεια με κηδεμονία όταν αυτοί οι δύο όροι περιγράφουν δύο διαφορετικά πράγματα. Η βασική διαφορά είναι η καταγωγή του παιδιού: η επιμέλεια περιγράφει τη φροντίδα ενός παιδιού από τον γονέα, ενώ η νόμιμη κηδεμονία παρέχεται σε κάποιον που δεν είναι ο βιολογικός γονέας του παιδιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένα παιδί μπορεί να βρίσκεται υπό την κηδεμονία ενός ατόμου, ενώ παραμένει στην επιμέλεια των γονέων του ως ένα βαθμό.

Νομική Κηδεμονία

Ο κύριος ρόλος ενός νόμιμου κηδεμόνα είναι να ενεργεί προς το συμφέρον του παιδιού όταν οι γονείς του παιδιού αδυνατούν να πράξουν αντίστοιχα. Οι νόμιμοι κηδεμόνες είναι συνήθως συγγενείς όπως η θεία, ο θείος ή ο παππούς και η γιαγιά. Αυτή η ανάληψη ευθυνών μπορεί να οφείλεται σε θάνατο από κάποιο τροχαίο ατύχημα, ανικανότητα ή ακόμη και σε φυλάκιση για κάποιο βαρύτατο έγκλημα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ενήλικες με σοβαρά μειονεκτήματα μπορεί να χρειάζονται νόμιμο κηδεμόνα για να τους φροντίζουν και να ενεργούν για λογαριασμό τους. Αυτό είναι γνωστό ως κηδεμονία ενηλίκων.

Στον τομέα του οικογενειακού δικαίου, η κηδεμονία αναφέρεται συνήθως σε οποιονδήποτε αναλαμβάνει τις νομικές ευθύνες της φροντίδας ενός παιδιού που δεν είναι γονέας του παιδιού. Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί προσωρινή κηδεμονία και ισχύουν κηδεμόνες έκτακτης ανάγκης σε άλλα νομικά σενάρια. Διορίζεται προσωρινή κηδεμονία για συγκεκριμένη περίοδο ή για συγκεκριμένο σκοπό. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης μπορεί να καλέσει το δικαστήριο να διορίσει κηδεμόνα εάν το άτομο που απαιτεί προστασία αντιμετωπίζει άμεσο κίνδυνο βλάβης ή είναι ανίκανο και δεν μπορεί να λάβει νομικές αποφάσεις για λογαριασμό του. Σε κάθε περίπτωση, το άτομο θα χρειαστεί μια νομική υποστήριξη από ένα εξειδικευμένο γραφείο που ασχολείται με το οικογενειακό δίκαιο στην Αθήνα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις που αφορούν την κηδεμονία ενός παιδιού, ένας νόμιμος κηδεμόνας πρέπει να συμπληρώσει τα απαραίτητα έγγραφα και να το υποβάλει στο δικαστήριο. Το δικαστήριο θα οργανώσει συναντήσεις μεταξύ του κηδεμόνα και του παιδιού και θα καθορίσει εάν μια τέτοια ρύθμιση θα ήταν προς το συμφέρον του παιδιού.

Ένας νόμιμος κηδεμόνας δεν είναι μόνο υπεύθυνος για τη σωματική ευεξία και φροντίδα του παιδιού, αλλά είναι επίσης υπεύθυνος για τον χειρισμό όλων των σημαντικών αποφάσεων για το παιδί, όπως είναι και η οικονομική διαχείριση των περιουσιακών του στοιχείων. Ο νόμιμος κηδεμόνας θα χρειαστεί σε αυτό το σημείο και τις λογιστικές υπηρεσίες ενός αξιόπιστου λογιστή, ο οποίος θα προσφέρει την κατάλληλη οικονομική κατεύθυνση για τα περιουσιακά στοιχεία του παιδιού. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η νόμιμη κηδεμονία συνήθως λήγει μόνο όταν το παιδί φτάσει τα 18 ετών ή ο κηδεμόνας πεθάνει.

Γονική Επιμέλεια

Η επιμέλεια χορηγείται στους γονείς του παιδιού. Υπάρχουν δύο τύποι επιμέλειας: η φυσική και η νομική. Η φυσική επιμέλεια αναφέρεται στην καθημερινή ζωή του παιδιού, όπως οι διαβίωση, η ιατρική περίθαλψη και άλλες ανάγκες. Η νομική επιμέλεια αναφέρεται στη λήψη σημαντικών αποφάσεων για λογαριασμό του παιδιού.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, ένας γονέας μπορεί να έχει μερική φυσική επιμέλεια ενός παιδιού και να του επιτραπεί να ζήσει μαζί του για ορισμένες χρονικές περιόδους και να περάσει κάποιο χρόνο μαζί του, αλλά ο γονέας δεν επιτρέπεται νομικά να λάβει επίσημες αποφάσεις για λογαριασμό του παιδιού. Για παράδειγμα, ένας από τους δύο χωρισμένους γονείς αναλαμβάνει την επιμέλεια του παιδιού, προχωράει σε εκτενή ανακαίνιση σπιτιού του ώστε να είναι κατάλληλο να φιλοξενήσει το παιδί του, έτοιμος να αναλάβει την ανατροφή του.

Η γονική επιμέλεια είναι διαφορετική από την κηδεμονία σε μεγάλο βαθμό επειδή ο κηδεμόνας μπορεί να λαμβάνει φυσικές και νομικές αποφάσεις για το παιδί. Κατά πολλούς τρόπους, μια νόμιμη κηδεμονία μοιάζει με υιοθεσία, εκτός από το ότι σε μια νόμιμη κηδεμονία, οι βιολογικοί γονείς του παιδιού εξακολουθούν να θεωρούνται νομικά γονείς του παιδιού. Σε μια υιοθεσία, οι βιολογικοί γονείς παραδίδουν τα νόμιμα δικαιώματά τους στο παιδί.