Για το παγκόσμιο σινεφίλ κοινό, ο Τατσούγια Νακαντάι αποτέλεσε επί πολλές δεκαετίες ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα πρόσωπα του ιαπωνικού σινεμά. Μέχρι σήμερα, όταν σκεφτόμαστε τις λέξεις «Ιαπωνία» και «σινεμά», οι πρώτες… φάτσες αρρένων πρωταγωνιστών που μας έρχονται στον νου είναι αυτές του Τοσίρο Μιφούνε και του Νακαντάι.
Κάπως έτσι άναψε η σπίθα μιας μακροχρόνιας συνεργασίας, η οποία επεκτάθηκε σε συνολικά έντεκα ταινίες του Κομπαγιάσι, με γνωστότερη όλων το εκπληκτικό «Harakiri» (1962), στο οποίο ο Νακαντάι ερμηνεύει έναν περιπλανώμενο ρόνιν (σ.σ. «ατιμασμένος» σαμουράι χωρίς αφέντη), ο οποίος επισκέπτεται έναν αρχοντικό οίκο και ζητά την άδεια να πεθάνει έντιμα με χαρακίρι (σ.σ. ιαπωνικός τελετουργικός σφαγιαστικός τρόπος αυτοκτονίας). Παρ’ όλα αυτά, η χρονολογικά πρώτη εμφάνιση του Νακαντάι στη μεγάλη οθόνη ήταν ένα πέρασμα από το εμβληματικό «Οι 7 Σαμουράι» (1954) του Ακίρα Κουροσάβα, κάτι που διατηρεί από μόνο του μια ξεχωριστή σημειολογία – με βάση όσα ακολούθησαν.
Το παραπάνω κείμενο είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής στην κληρονομιά που αφήνει πίσω του· και αυτή είναι πάρα πολύ μεγάλη. Εάν, λοιπόν, το όνομά του δεν ηχεί τόσο οικεία στα αφτιά σας, αξίζει να περιηγηθείτε στη φιλμογραφία του και να γνωρίσετε με τη σειρά όλα τα «διαμάντια» της, τα οποία θα συνεχίσουν να τον κρατούν ολοζώντανο στις μνήμες μας.
Γεννημένος το 1932, μπήκε σε κινηματογραφικά μονοπάτια από… «σπόντα», όταν, ενόσω εργαζόταν ως υπάλληλος σε μαγαζί στο Τόκιο, τον συνάντησε ο κορυφαίος Μασάκι Κομπαγιάσι και αμέσως του προσέφερε ρόλο
Πηγή: ypaithros.gr | Συντάκτης: Γαργαλάκος Νίκος
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ: Ορισμένα αναρτώμενα από το διαδίκτυο κείμενα ή εικόνες (με σχετική σημείωση της πηγής), θεωρούμε ότι είναι δημόσια. Αν υπάρχουν δικαιώματα συγγραφέων, παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα αφαιρέσουμε. Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ’ ανάγκην με την άποψη του energy942.gr (φωτογραφίες από διαδίκτυο).
